Met 0 – 13 verliezen is een behoorlijke vernedering voor een Bouler die hij / zij zo gauw mogelijk wil vergeten en dit zo weinig mogelijk aandacht wil geven, maar volgens een oude Franse traditie moet je, als je met 0-13 verliest, de billen van Fanny kussen.
Het is een oude traditie van het spel dat de verliezer(s) naar “Fanny” moeten. Dit betreft dan de beeltenis van een wulpse vrouw die haar ontblote achterwerk toont, meestal een plaquette of afbeelding, opgehangen in de kantine. De verliezers moeten in het bijzijn van alle aanwezigen een kus op Fanny’s billen geven! Helaas of gelukkig hebben we geen “Fanny” bij Hasselo ’95….
Waar komt deze traditie vandaan? Er zijn twee varianten bekend:
Fanny Dubriand uit Croix-Rousse:
In Croix-Rousse, een wijk in Lyon, vinden we het bouleterrein Clos Jouve. Omstreeks 1900 verzamelden de boulespelers zich op dit vlakke veld, waar zij zich volledig op het spel konden toeleggen. In de wijk Croix Rousse woonde een meisje van 20 jaar, die haar familie tot wanhoop bracht. Dit meisje, Fanny Dubriand, was heel bekend in de wijk. Ze was veel te vinden op het terrein van Clos Jouve, waar ze de spelers bewonderde. Ze was zeker niet verlegen. Voor een kleine vergoeding toonde zij vlot haar charmes. Voor enkele geldstukken liet zij zich ertoe verleiden om als troostprijs te dienen, wanneer een speler verloren had zonder één punt te scoren. Naar alle waarschijnlijkheid betaalde de winnaar haar, waarna zij zich met de verliezer verwijderde en de ongelukkige haar bips toonde. Ze liet niet veel tijd aan de bofkont om uitgebreid te genieten. Rok omhoog, hop…. En dat was het. Slechts een kort moment zag de verliezer de wangen onder aan de rug. Hier komt de uitdrukking “voir la Fanny” vandaan. Overigens, zo gaat het verhaal, zou géén der spelers haar hebben willen kussen of aanraken, aangezien ze met haar verwilderde haarbos en onverzorgd uiterlijk toch niet erg begeerlijk was.
De serveerster in een café in Grand-Lemps in het noorden van Frankrijk:
Fanny was aan de vooravond van de eerste wereldoorlog serveerster in een café in Grand-Lemps in het noorden van Frankrijk. Zij liet zich omhelzen door verliezers die geen enkel punt tijdens een spel behaalden. Deze omhelzing was een troost, een schadevergoeding. Tot op een dag de burgemeester van de regio ook bij haar kwam om te worden getroost. Had Fanny iets tegen hem? Het is in ieder geval zo dat ze boven op een stoel klom, haar rokken omhoog deed en wat hield ze hem voor? Haar andere wangen, waar meneer de burgemeester trouwens zonder blikken of blozen, twee dikke klapzoenen op gaf. Dat was het begin van een lange traditie.
